6 mei 2006 Rotterdam Ahoy

DOS’46 Nederlands Kampioen zaalkorfbal.

29 april 2006; Koningin Beatrix en haar familie vieren Koninginnedag in Zeewolde en Almere in plaats van 30 april omdat die dag op een zondag valt.
In Martini Plaza Groningen speelt DOS’46 de halve finale om het Nederlands Kampioenschap tegen Fortuna Delft. Voor het oog van 500 in rood-zwart uitgedoste Dossers winnen ze met 19-17 en plaatsen zich voor de finale op 6 mei in Ahoy-Rotterdam. In 2005 stond DOS’46 ook in de finale maar die werd met 21-11 kansloos verloren tegen PKC. Er wordt wel eens gezegd dat je eerst een finale moet verliezen voordat je in staat bent er één te winnen, en ditmaal was het vertrouwen erg groot. De tegenstander was Dalto uit Driebergen, dat voor het eerst in Ahoy stond.

Het DOS’46 legioen in Ahoy.

De verwachtingen
Een aantal uitgesproken verwachtingen:

Dick Bakker:
Voor het tweede jaar in successie naar Ahoy. Nu wordt het echt anders; we gaan namelijk als Nederlands kampioen weer terug naar Nijeveen! Met andere woorden, het wordt een GOUDEN jaar voor het 60-jarige DOS’46.

Janneke Venema:
Kippenvel krijg je als je tegen 12.00 uur aan komt fietsen en die rode massa ziet. Machtig mooi. Hopelijk hebben we aan het eind van de middag ook kippenvel, maar dan van de prestaties van ons eerste.

Koos en Geesje Flinkert:
Catske 53 keer me vanmorgen vragen aan toen ze de melkstal verliet: “Moet ik vandaag weer DOS’46 1 uitzwaaien?” “Nee koe, vandaag niet, vorig jaar hielp het niet en nu wil ik niet meer…….., je mag gewoon weer mee in ’t land. Alles is anders dan vorig jaar; finaledag in mei, andere tegenstander, andere buitentemperatuur, andere supportersbussen en last but not least een andere uitslag: -een overwinning!!!-

DOS’46 en SVN’69. Een historische dag voor sportief Nijeveen.
Niet alleen kon DOS’46 Nederlands kampioen worden, ook voetbalvereniging SVN’69 kon kampioen worden in de 4^e klasse. Zij hadden aan een gelijkspel genoeg.

Reinard van Veen (Chef Sport Lokaal, Omroep Meppel) zei er het volgende over:
Omdat zowel DOS als SVN op deze zaterdag een kampioenswedstrijd zou spelen, hadden we besloten om verslag van beide wedstrijden in onze live-uitzending te gaan doen. Ik zou samen met Nico Buiten en Roger Hulzebosch het verslag vanuit Ahoy doen en ik had Sjacco Poppema benaderd om het commentaar bij SVN te doen.
Op de zonovergoten ochtend van de 6^e mei was ik nog even naar Nijeveen geweest om bij de SVN-kantine de laatste afspraken met Sjacco te maken. Toen ik weer terugreed naar Meppel, was ik geroerd door het spandoek dat door een aantal SVN-supporters op de rotonde was geplaatst. Het is in één woord toch prachtig voor een “buitenstaander als ik” om te constateren dat de beide grootste sportverenigingen van het dorp zo sportief met elkaar omgaan.

Spandoek op de rotonde

De wedstrijd
Voor het publiek een korte ontlading al vóór de wedstrijd: De omroeper van Ahoy roept om dat SVN’69 kampioen is geworden en daarop klinkt vanuit het DOS’46 tribunevak een massaal gejuich door heel Ahoy.
Voorzitter Bert Snijder heeft voor de wedstrijd een goed gevoel: ‘Ze moeten er in de eerste minuten staan’. Dat is precies de mening van de deskundigen, Dalto meteen onder druk zetten en een voorsprong pakken. Het droomscenario komt uit. Binnen 40 seconden vindt André Kuipers de korf en Annemiek Verra heeft aan evenzoveel seconden genoeg om hetzelfde te doen. Casper Boom laat 0-3 aantekenen. De Dalto aanhang valt stil en de Dossers gaan bijna uit hun dak. Bij 6-12 wordt de ploeg uit Driebergen gedubbeld. Het team van Herman van Gunst is oppermachtig. Iedereen werkt voor elkaar. Ze kunnen niet kapot.
DOS’46 stijgt boven zichzelf uit, speelt als in een roes waarbij alles lukt. De laatste seconden wordt er hardop meegeteld en bij nul staat er 19-29 op het scorebord. De uitzinnige menigte neemt bezit van de vloer en van hun helden. De prestatie van 1982 is geëvenaard. Voor Haralt Lucas is het fijn dat hij nu niet meer de zoon van is, maar gelijkwaardig is aan zijn vader en moeder.

Presentatie van het team, met op de achtergrond het DOS’46 legioen.
Vlnr. Annemiek Verra, Mirjam de Kleijn, Janet Wanningen, Sabrina Bijvank, André Kuipers, Casper Boom, Haralt Lucas en Peter Lageweg.
 

Driemaal is scheepsrecht. Dat gold voor trainer-coach Herman van Gunst. Hij verloor tweemaal in Ahoy van PKC: met het Amsterdamse Blauw Wit (in de verlenging) en vorig jaar met DOS’46. De derde finale werd een ware triomtocht. Enkele uren na de huldiging: “Onze ervaring was ons redmiddel. Dalto overkwam wat ons tegen PKC overkwam. Dit is mijn team waar ik trots op ben en waar ik van kan genieten. Ik ben er ook trots op dat wij de meeste toeschouwers in de Korfbal League hebben gehaald.”

Dan wordt van Gunst weggeroepen. Rinse Popma, die op bezoek is bij zijn zoon in Amerika, is aan de lijn. Onderwijzer Popma legde vanaf de jaren ’60 de fundamenten voor het topkorfbal in Nijeveen. Van Gunst: “Zonder Popma hadden we hier waarschijnlijk niet gezeten!”

Herman van Gunst op de schouders.

Triomftocht
Het laatste stuk van de terugweg ter hoogte van Meppel zien we het spandoek “MSC feliciteert DOS’46” en onder politiebegeleiding komt de spelersbus in Nijeveen aan. Op sportpark Tussenboerslanden staan alle supporters van DOS en SVN gebroederlijk liederen te zingen en gaat er veel vuurwerk de lucht in. Daarna wordt er nog gefeest tot in de kleine uurtjes.

Het kampioenschap van 2006 was het begin van een aantal succesvolle jaren. Ook in 2007 en 2009 behaalde DOS’46 de Nederlandse titel in de zaal. Op het veld wisten de Nijeveners de titel te behalen in 2007. De Europacup werd gewonnen in 2007, 2008 en 2010.

—  Archief DOS’46 – Nico Buiten —

1982 – 20 maart Arnhem

DOS’46 Nederlands Kampioen zaalkorfbal.

Op zaterdag 20 maart 1982 om kwart voor drie vertrok de spelersbus van DOS’46 naar Arnhem om daar te gaan strijden om de finale van het Nederlands Kampioenschap tegen Deetos uit Dordrecht.  Om half vijf vertrokken nog eens zeven bussen met supporters richting Arnhem. Nog later, om half zeven vertrok de Boerenbus met boerenfamilies van DOS’46 zoals Flinkert, Benak, Smit en Tissingh. Zij hebben deze middag vroeg gemolken om toch ’s avonds hun club aan te kunnen moedigen, iets wat zo bijzonder was dat het de landelijke pers haalde. De Volkskrant schreef: “De veehoudende supporters werden, na de tweede dagelijkse melksessie, vliegensvlug naar Arnhem getransporteerd per speciale melkbus, die op de terugweg meer op een overvolle bierpul leek”. Het Vrije Volk: “De boerenbus zat barstensvol met sterke supporters, die zo onder de koeien vandaan kwamen”.

De Nijeveense supporters betreden de Rijnhal.

Allemaal aangekomen in de Rijnhal in Arnhem waren de Nijeveense supporters wel wat onder de indruk. De hal was tot de nok gevuld met ruim 7000 toeschouwers waaronder burgemeester Gielink en de wethouders Schutte en Bouwknegt.

V.l.n.r. wethouder Schutte, Burgemeester Gielink, gemeentesecretaris de Vries en wethouder Bouwknegt.

De thuisblijvers konden de wedstrijd rechtstreeks volgen via Radio Drenthe en later de samenvatting op TV bekijken bij NCRV sport.

Om half negen startte de wedstrijd en al snel bleek dat coach Harry Dassen zijn huiswerk goed gedaan had. Elke speler had een grondige analyse van de tegenstander ontvangen en dat zou zijn vruchten afwerpen. DOS’46 wist de belangrijkste speerpunten van tegenstander Deetos uit te schakelen. DOS’46 kwam geen enkel moment op achterstand en na een 5-5 ruststand eindigde de wedstrijd in een 10-8 winst voor DOS’46. Na het laatste fluitsignaal werd de speelvloer overspoeld door een hossende menigte Nijeveners die de spelers op de schouders namen.

Aanvoerder Albert Lucas op de schouders bij de uitzinnige supporters.

Na het in ontvangst nemen van de beker door aanvoerder Albert Lucas vertrekken de supporters rond half elf naar Nijeveen naar Café Oosting, waar het feest wordt voortgezet. Omstreeks half twee ’s nachts arriveren spelers en staf. Op dat tijdstip zijn er nog steeds zo’n 500 supporters aanwezig om hen hulde te brengen en te feesten tot in de vroege morgen.

De volgende dag om drie uur is er een receptie bij café Oosting. Iets meer dan 400 mensen maken van de gelegenheid gebruik om het team en bestuur geluk te wensen.
De volgende dag berichten alle kranten vol lof over de prestaties van de Nijeveners.

In het clubblad het DOSSERTJE schreef de toen zesjarige Daniël Hulzebosch het volgende:

“En toen was Dos’46 kampioen van Nederland.
Albert kreeg een mooie groote beker.
De speles gingen op de schauders. En ik bij Gerjan.
Toen gingen we in de bus naar huis.
Ik vond leuk dat Dos kampioen wet.
Ik lag om 12.30 op bed.
De treener was Harrie Dassen.
Daniël”

De jonge Daniël Hulzebosch op de schouders bij Gerjan Smit.

Zaterdag 20 maart 1982 zal voor Nijeveen en verre omgeving , maar ook voor de totale korfbalsport in Nederland herinnerd worden als een historisch moment. Het was voor het eerst in de geschiedenis van het korfbal dat een club uit het noorden van ons land de hegemonie van de westelijke clubs doorbrak. En tot op de dag van vandaag is DOS’46 ook de enige noordelijke korfbalclub die dat gelukt is. Op 16 mei wordt DOS’46 ook nog Nederlands Kampioen op het veld en als klap op de vuurpijl wordt op 4 oktober nog het Europees Kampioenschap behaald. Rond deze tijd is ook de bouw van nieuwe kantine gereed en kan men rustig stellen dat 1982 een zeer belangrijk jaar is geweest voor DOS’46.

De kampioenen van 1982. Achterste rij v.l.n.r. Henk Woudstra, Herman van Gunst, Reinhard Mulder, verzorger Jan Vos, coach Harry Dassen, Nico Buiten, Roel Heuker, Jans Dingsté, Gerjan Smit. Zittend v.l.n.r. Trijntje Zwolle, Dieny van Elven, Alie Sok, Hennie Lucas, Karla Sok, Janny Sok, Marijke Ensing, Albert Lucas.

—  Archief DOS’46 – Nico Buiten —

1971 – 6 maart Leiden

DOS’46 junioren Nederlands Kampioen zaalkorfbal.
Café Oosting 6 maart 1971 om 06.00 uur:

“Rillende mensen, die in de ijzige vrieskou hun zitplaatsen in de bus opzochten en vlak voor het vertrek nog even werden opgepept door een, nog slaperige, in pyjama gestoken, Jan Oosting. Hij wenste ons een goede reis en dat we als Nederlands Kampioen zouden terugkomen”.

Aldus het verslag van Bertus Nijstad over deze dag. Niemand kon bevroeden dat cafébaas Oosting een zeer vooruitziende blik had. Ondanks de lichte sneeuwval verliep de reis naar Leiden voorspoedig. Coach Rinze Popma liet niets aan het toeval over en organiseerde een korte stop in Hoevelaken zodat de 12 spelers en speelsters, middels een korte wandeling, de spieren nog even los konden maken. Om precies 10 uur arriveerde het team in de Groenoordhal en 20 minuten later arriveerden, met veel lawaai, de supporters.

Aan het toernooi werd deelgenomen door 12 ploegen verdeeld over 3 poules van 4 ploegen. De winnaars van elke poule zouden tegen elkaar strijden om het kampioenschap.

DOS’46 was ingedeeld bij Die Haghe (Den Haag), Stanfries (Roordahuizum) en Eureka (Rotterdam). Na een gelijkspel (tegen Stanfries 3-3)en twee winstpartijen ( tegen Die Haghe 4-2 en tegen Eureka 4-0) werd DOS’46 eerste in de poule en hoorde dus bij de beste drie.

Na elke wedstrijd werd de uitslag doorgebeld naar Café Oosting. Omdat het halve Nijeveen wilde weten hoe het toernooi verliep zat Jan een groot deel van de dag aan de telefoon.

Gerjan Smit scoort uit een strafworp.

In Leiden begonnen veel mensen op het toernooi zich af te vragen wat voor club dat was uit dat kleine dorpje in Drenthe. Iemand vroeg in onvervalst Amsterdams aan Jaap van Kampen waar ze vandaan kwamen. Jaap antwoordde: “Uit Bats!” Amsterdammer: “Bats, waar ligt Bats?” Jaap: “Nou dat zit zo: waar wij vandaan komen, is de wereld dichtgeplakt met krantenpapier. Dan ga je, BATS, daar doorheen, dan krijg je Nijeveen, nou en daar komen wij vandaan.” De Amsterdammer droop hoofdschuddend af.

Een kleine domper was dat mevrouw van Kampen-ter Haar, de moeder van eerdergenoemde Jaap en één van de trouwste supporters, tijdens het toernooi flauw viel en in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Later bleek gelukkig dat het nogal meeviel.

Zoals gezegd zou DOS’46 het nu moeten uitvechten met twee andere teams namelijk LUTO uit Amsterdam en Rapiditas uit Zutphen. Tegen LUTO kwamen ze binnen enkele minuten op een 2-0 achterstand maar DOS’46 toonde enorme veerkracht en vechtlust en wist, door doelpunten van Albert Lucas, Jaap Lucas en Gerjan Smit en aangewakkerd door de Nijeveense supportersschare, de achterstand om te buigen in een 3-2 voorsprong. In de zenuwslopende laatste minuten werd er niet meer gescoord dus de ploeg was weer een wedstrijd dichter bij het kampioenschap. Grote vreugde op de tribune in de DOS-hoek. Uitspraak van de nuchtere Albert Lucas: “Zo, en nou Rapiditas nog.”

Omdat Luto gewonnen had van Rapiditas, moest DOS’46 tegen deze laatste winnen of gelijkspelen. De ploegen starten erg nerveus, maar in de zesde minuut scoorde Wietje Doze. Even later werd Bert Knegtering op onreglementaire wijze gestopt en de strafworp werd door specialist Gerjan Smit verzilverd. Rapiditas wist nog terug te komen tot 2-1 maar daarna maakte de ploeg van coach Popma geen fouten meer en onder luid gejuich, getoeter en geratel van de toeschouwers sleepten ze de landstitel uit het vuur.

Het kampioensteam. Staand vlnr: Coach Rinze Popma, Anneke Rolden, Albert Lucas, Jaap Lucas, Geke Nijland. Midden vlnr: Willem Dekker, Wietje Doze, Bert Knegtering, Hammy Stoker. Onder vlnr: Arend Waayer, Ina Rumph, Ina Weide, Gerjan Smit.

Tijdens de prijsuitreiking sprak de voorzitter van de toernooiorganisatie: “Tot mijn verbazing is de suprematie van de westelijke ploegen niet bevestigd.” Hij sprak van een enorme prestatie voor een vereniging uit zo’n klein dorp.

In Nijeveen was inmiddels de Middenstandsvereniging samen met Jan Oosting begonnen met het organiseren van een feest. Een geluidswagen werd door het dorp gereden om iedereen van het heuglijke nieuws op de hoogte te brengen. Om 21.30 zou de ploeg bij Café Oosting arriveren en iedereen werd opgeroepen ze binnen te halen.

Het werd een grandioos onthaal. Rinze Popma werd op de schouders binnen gedragen. Na toespraken van voorzitter Jan Baylé en burgemeester Haitsma werd er feest gevierd tot in de kleine uurtjes. Een historische dag kwam ten einde.

De kampioenen bij Café Oosting.

Achteraf gezien was deze dag voor korfbalvereniging DOS’46 een omslagpunt in de geschiedenis. Men realiseerde zich dat alles mogelijk was en dat resulteerde in nog meer Nederlands kampioenschappen van de junioren in 1972, 1975 en 1977. Vanuit die lichtingen korfballers is later met de senioren de stap naar de Nederlandse top gemaakt.

Op de dag in Leiden vroegen veel westerlingen zich af hoe het kon dat een klein Drents dorpje zo’n hoog korfbalniveau had en ook later hebben velen zich daarover verbaasd. Terugkijkend weten wij dat dit eigenlijk begonnen is op 1 december 1962. Op dat moment werd Rinze Popma onderwijzer aan de Openbare Lagere School en daarmee zou een nieuw tijdperk aanbreken. Rinze Popma werd speler, trainer van de senioren en de jeugd, bestuurslid, zorgde voor een jeugdcommissie, een clubblad en startte een kampweek voor de jeugd. Hij gaf de club veel nieuwe impulsen, waardoor ook anderen gemotiveerd werden nog actiever voor de club te worden. De jeugd die hij vanaf 1963 was gaan trainen werden de juniorenkampioenen van 1971 en later de seniorenspelers die vanaf 1976 in de hoofdklasse zaal en in 1979 in de hoofdklasse veld uitkwamen.

DOS’46 is daarna nooit meer weggeweest uit de top van Nederland.

—  Archief DOS’46 – Nico Buiten —